Dominica

Na op 8 februari het schip verlaten te hebben ben ik een paar dagen gaan relaxen op St. Maarten bij Willem en Hendrickje in huis, goede vrienden van me van de Heineken St. Maarten Regatta. Een prima plek om bij te komen van ruim 2.5 maand varen. Gelijk ook maar een autootje gehuurd om niet afhankelijk te hoeven zijn en te gaan en staan waar en wanneer ik het zelf wil. Na het afstappen van boord ben ik begonnen met een lunch op de St. Maarten Yacht club met de (mede) organisatoren van de regatta en vrienden van me. Gelijk de volgende ochtend een meeting met de coast guard meegemaakt hiervoor, was toch wel handig en was toch in de buurt. Daarna heerlijk bij het zwembad gelegen. Ook hebben we de traditionele vrijdagmiddagborrel bij de brugopening gehad en de nieuwe (dames) uniform van de SXM Heineken Regatta Watertaxi kunnen aanschouwen (er zwerft een foto met Hidde’s angels op facebook.

Na een paar dagen St. maarten met vooral relaxen en gezelligheid ben ik de 11e naar Dominica gevlogen, dat gaat dan niet rechtstreeks maar met een tussenstop op Nevis International airport en een overstap en 3 uur wachten op Antigua. Nevis international airport klinkt internationaal, maar een landingsbaan(tje) met een gebouw/terminal ernaast en een brandweerauto is het. Antigua lijkt wat groter, daar komen ook boeings en grotere airbussen, maar de terminal lijkt op die van een lokaal vliegveld. Stop daar een hoop Amerikanen in die naar huis moeten en de chaos is compleet. Ik vloog met LIAT (gekscherend hier ook Leave Island Any Time genoemd, geen idee of de afkorting daar echt voor staat) en onze eventuele vertrektijden en/of vertragingen konden op een white board bijgehouden worden na een vrijwel niet te verstaan omroepbericht. En mijn vooroordelen over Amerikanen….. die zijn niet veranderd, maar mogelijk versterkt…. Wat een volk. Maar goed na 3 uur gepland wachten kon ik naar gate 1, maar toen we in dat halletje kwamen werd het hekje omgezet zodat gate 1 gate 2 werd…. En 3 werd 1 etc… dat is makkelijk met flexibele afscheidingen, als het niet klopt verander je gewoon de routing. Erg grappig allemaal. Kortom na 2x 20 minuten vliegen, 3 uur wachten kon de laatste vlucht naar Dominica beginnen. Allemaal op tijd, kleine propeller vliegtuigen, wat maken die een herrie. Keurig volgens schema geland op Dominica, nu nog naar mijn verblijfs adres aan de andere kant van het eiland. Taxi….. zo geregeld, gewoon combineren, scheelt weer geld. Wist alleen niet dat het anderhalf uur rijden was, ook weer een ervaring rijker, deze taxichauffeur kende zijn busje en niet onbelangrijk de weg erg goed, was een erg aparte ervaring, maar keurig op de juiste plek afgeleverd bij Leonie (collega van de clipper) die hier al een maandje zat. Zo’n middag reizen kost wel wat energie, dus na een biertje toch maar lekker gaan slapen. Zij zou de volgende ochtend vroeg vertrekken. Dus de volgende ochtend op ontdekking gegaan bij de duikschool waar het allemaal bij hoort. Nog geen minuut lopen en we zitten op het strand met een klein barretje. Zwitsers/frans echtpaar dat het hier runt, relaxed en gezellig. Na lekker bakkie koffie op het strand een autoverhuurder gezocht en een auto gehuurd. Ze vertrouwen me een Suzuki Jimmy toe, soort kleine 4x4, fijn autootje. En smiddags weer op weg naar het vliegveld om Abe op te halen (vriend en collega van de clipper). Kortom goed stuk rijden over Dominica, het lijkt af en toe de Efteling Droomvlucht wel als je over dit eiland rijd. Bij terugkomst lekker biertje genuttigd en filmpje gekeken en gaan slapen.

Maandag 13 feb
Sochtends koffie gedronken op het strand, daarna de auto gepakt en richting Roseau gereden, daar wilden we naar een waterval en nog wat leuke dingen. Halverwege een berg (je komt er wat tegen hier) kwamen we Stanley tegen, een lokale gids. Hij heeft ons verder de binnenlanden in begeleid en een mooie hike (wandeltocht voor de niet Engelstaligen) gedaan naar bouri lake. Ongeveer 45 minuten heen en ruim 45 minuten terug door smal paadje over bergen en door tropisch regenwoud heen. Erg mooi en indrukwekkend. Daarna zijn we nog naar een fresh water lake gereden waar een lekker even hebben gelunched. Via de titou gorges, een grot waar je in kan zwemmen (dat gaan we nog wel een keer doen) en een omweggetje naar de Sulfur springs (zwavelbronnen) zijn we weer terug gereden naar Roseau, waar we toch maar wat boodschappen hebben gedaan. Bij terugkomst in het appartement eerst maar even een lekkere duik in de zee genomen en daarna een prima biertje op de veranda. ‘savonds zijn we naar Porthmouth gereden waar we een oude bekende hebben opgezocht, bij zeilers in dit gebied en crew van de clipper zeer bekend: Big Papa’s. Hier hebben we lekker gegeten met uiteraard een drankje erbij. Lokale bier hier is Kubuli en prima te drinken.

Dinsdag 14 februari
Na een heerlijke ochtendduik in de zee en aansluitend een kop koffie op het strand hebben we prima ontbeten in het appartement en hebben we onze plannen voor deze dag uitgestippeld. Het plan was om naar de Jako steps te gaan en nog wat watervallen te bekijken. Maar plannen kunnen veranderen, door een afslag te missen, of liever gezegd te denken dat het de verkeerde weg was, kwamen we uit bij de meest toeristische en drukke (maar niet minder mooie) Emerald Pool. Hier worden de mensen van de cruise schepen naartoe gebracht, kortom veel amerikanen. Gelukkig gaan die ook weer op tijd naar hun schip terug en hebben we rustig een duik kunnen nemen. Daarna zijn we alsnog op zoek gegaan naar de Jako steps en hebben we de goede weg gevonden, uiteindelijk zijn we bij een Amerikaan die al 10 jaar op het eiland woont en “zen gardens” heeft opgebouwd midden in de rimboe. Leuke plek en even leuk gepraat en wat (water) gedronken. Hij adviseerde om de Jako steps alleen met gids te doen, aangezien de tijd ook doorgaat hebben we daar maar vanaf gezien en zijn we naar de ”penrice spanny waterfalls” gereden en het laatste stuk gelopen. Je loopt over smalle paatjes naar eigenlijk “niets”, althans zo lijkt het, bewegwijzering is er niet, alleen het pad kan je volgen. Dan sta je opeens naast een stenen wand waar water vanaf druppelt, volledig begroeid met mos en planten, prachtig om te zien. Verderop kom je dan de eerste waterval tegen, maar wij hadden inside information die vertelde dat als je het touw volgde er nog een 2e was. Dat hebben we dus gedaan, was een leuke klim zeker op slippers, maar het resultaat mocht er zijn. Puur natuur, niemand om je heen, rust en het geluid van neerkletterend water, krekels en vogels. Kortom prachtig. Ik weet dat er best wel mooie plekken op aarde zijn, maar deze staat voor mij op dit moment erg hoog genoteerd. Wat een genot. Na een prachtige rit terug over bergen en door dalen over goede en minder goede wegen (ben blij dat we een goede auto hebben, de binnenlandse wegen hebben soms nog wel asfalt tussen de gaten) maar het is en blijft prachtig. Bij terugkomst hebben we even op het strand gezeten en kwam de eigenaresse van de duikschool (met bar/restaurantje) met de vraag of we wilden helpen bij serveren van het diner, nou geen probleem, we zijn er toch. En dat resulteerde in een gratis (erg lekkere) maaltijd na afloop. Het gaat hier ook niet als in een 5 sterren restaurant, alle tafels vol is 20 personen, je eet wat de pot schaft, maar erg lekker en goed. Leuk en grappig einde van weer een prachtige dag. Op het moment dat ik dit zit te typen zijn we ook de plannen voor de komende dagen aan het maken, er is zoveel te zien hier dat je moet gaan schrappen wat wel en wat niet……

Woensdag 15 februari
De dag van de hike naar de valley of desolation (is gebruikt in de film Pirates of the Carribean) en het boiling lake. We moesten vroeg beginnen, is een trail van 3 uur heen en een kleine 3 uur terug en vanaf waar wij zitten ook nog een uur rijden. Dat werd iets langer aangezien we door een stuurfoutje een lekke band kregen. Eenmaal aangekomen bij het begin van de trail brak er lekker een tropisch regenbuitje door. Maar we hebben toch doorgezet. Na een loodzware hike door het oerwoud en vulkaanlandschap over en om bergen heen over smalle paden zij we er gekomen. Wat een ongelooflijke natuurpracht is er hier. Oerwoud, groen en uiteindelijk de valley of desolation echt een vulkaan landschap met warme en hete poelen en stromen en veel stoom. Na deze valley nog even door naar het eindpunt, het boiling lake en het kookt echt, wat een prachtig natuurverschijnsel. Was de inspanning meer dan waard!! Maar als je ergens naartoe gaat moet je ook weer terug. Na ongeveer 6 uur in dit gebied kwamen we weer terug bij het beginpunt, Titou Gorge, een grot waar je in kan zwemmen naar een waterval. Dat was echt een genot na zo’n hike. Via Rosseau (en de Kentuky Fried chicken) en de autoverhuurder (voor een nieuwe band) zijn we weer in ons stulpje terechtgekomen en zitten we nu op het strand te internetten met een welverdiend biertje erbij.

Morgen….. geen idee nog, zal wat minder zwaar worden dan vandaag, er is zoveel te zien en te doen hier, de tijd vliegt….. ergens deze week ga ik toch ook nog een poging wagen voor een introductie duik, ben er nou toch
Groeten vanaf het prachtige eiland Dominica
Hidde