Istanbul - Vlissingen

Istanbul – Vlissingen

Na de mooie tijd in Istanbul is het weer super om op zee te zijn. Vertrokken op maandag 22 september voor een reis van ongeveer 3100 zeemijl (ong. 5600 km) naar Vlissingen. In principe zonder tussenstop. Men heeft berekend hier ongeveer 3 weken over te doen. Kortom veel proviand ingeslagen, volle brandstoftanks en gaan.

De eerste 24 uur bracht ons door de Zee van Marmara en ‘snachts door de Dardanellen, een historisch stuk water tussen dat Turkse en Griekse wateren verbind en 2 continenten scheidt. Helaas zijn we hier snachts doorheen gevaren, het schijnt een mooi stuk water te zijn met aan beide kanten oude forten. Voordat we dit water invoeren hebben we al wat zeil gezet, we zijn tenslotte een zeilschip. Aangezien we officieel niet mochten zeilen van de loods/autoriteiten zijn we op de motor gaan varen met de zeilen standby, oftewel ouderwets nederlands motorzeilen. Vlak voor de Dardanellen halen we de laatste stagzeilen weg. Het is regenachtig weer met mooi onweer (ja ook hier hebben we niet altijd zonneschijn)

De volgende dag hebben we griekse wateren bereikt, de wachten na ons hebben weer zeil gezet en varen lekker. Samen met Mikko ga ik de kruismast in om daar zeilen los te halen en aan dek te laten zakken. Als we half november in Vlissingen aankomen gaat het schip voor 6 maanden onderhoud de werf op, alles wat we nu al kunnen voorbereiden is mooi meegenomen, aangezien we ook zonder de zeilen van de kruismast kunnen varen wordt deze alvast leeggehaald. Met dit weer heerlijke klus om te doen. Nu is het nog lekker weer, maar aan de horizon is te zien dat het slechter gaat worden. De nachtwacht die daaropvolgt (zit nog steeds in rode wacht, dus 00.00-04.00) zijn het zware onweersbuien om ons heen die het bepalen. Aan het begin van de wacht hebben we nog wat zeil staan, maar tijdens de wacht halen we alle zeilen weg. We komen midden in een zware onweersbui terecht. Het is een waanzinnig schouwspel van lichtflitsen en donders, indrukwekkend maar het brengt ook ontzag voor dit natuurverschijnsel. Het eindigt (voor onze wacht) met een zware regenbui, alsof er emmers water tegelijk naar beneden gestort werden, niet vaak dit soort zware regenval mee gemaakt.
We leven inmiddels 24 oktober en passeren het zuidelijkste puntje van het Griekse vaste land. Als ik weer aan dek kom zijn alle zeilen gezet en met een licht briesje lopen we lekker door, totdat we achter de eilanden komen, de wind is op en alles moet er weer af, zeilen zonder wind is toch lastig, oftewel de motor er bij. Aan het einde van de wacht begint het weer te onweren en wat te regenen. Vooral het onweer/lichtflitsen blijft een prachtig mooi gezicht. De volgende dag is de wind nog steeds op, de zee is een spiegel en het is lekker warm. ’s-Middags doen we een brand oefening en daarna wordt het schip stil gelegd voor een zwemstop. Het weer is dusdanig dat dat makkelijk gaat, motor uit, zwemplatform uit en zwemmen maar in een 3000 meter diep zwembad. Iedereen geniet even van zo’n break. Na ongeveer drie kwartier varen we weer verder. ‘Snachts varen we nog steeds op de motor, wind is vrijwel 0.
26 oktober s-middags zijn we vlak bij Sicilie, we varen op de motor, maar langzaam maar zeker begint er weer wind uit de goede richting te komen en gaan we weer zeilen zetten. Tijdens de onderhoudswacht halen we weer een zeiltje uit de mast. Daarna neemt de wind gestaag toe, waar we eerst lekker aan het zeilen waren loopt de windsnelheid op naar 20-25 knopen en halen we op een gegeven moment 11 knopen snelheid aan de wind, dat is voor dit schip erg snel. De stormlijnen zijn inmiddels gezet en de golven worden hoger. De volgende wacht gaat de wind richting 35 knopen, lopen we standaard met harnas aan en ingehaakt op het voordek. Iedereen is geconcentreerd, dit is gaaf, maar er kan ook van alles mis gaan. De schoothoek van de Fok laat los en dat betekend geen controle meer over het zeil. Tezamen met de blauwe wacht bergen we het zeil op. De kracht van de wind is onvoorstelbaar.
Afgelopen zondag, Sailor’s Sunday, kortom geen onderhoudswacht en alleen de 4 uur zeilwacht, normaal gezien, maar aangezien er een goede storm staat zijn we standby. Toegang tot het dek mag alleen via de brug en alleen met harnas en ingehaakt aan dek. Tot 16.00 is het redelijk rustig, daarna moeten we standby zijn tot 20.00, kijken een filmpje en worden om half 6 naar dek geroepen om alle zeilen weg te halen, wind haalt uit naar 35 knopen, maar uit de verkeerde hoek, zeilen heeft dus geen zin, alleen de stagzeilen blijven nog staan. Onze nachtwacht daarna begint een half uur eerder, de wind is sterker geworden, rond 45 knopen nu. Samen met de blauwe wacht halen we de laatste stagzeilen weg. Onze snelheid is minimaal, blijven ongeveer op dezelfde plek liggen, tegenwind is dit schip niet voor gebouwd. Golven slaan af en toe over dek heen, de uitkijk is verplaatst naar het sloepen dek en alleen ingehaakt aan dek, zonder toestemming van de officier mag men niet voor het voorste dekhuis komen. Dit weer brengt weer ontzag voor de natuur met zich mee. Golven van 6-8 meter, zoute nevel die over je heen waait. Indrukwekkend. O ja, we varen inmiddels voor de kust van Tunesie. Na ongeveer 24 uur is het rustiger geworden. De wind is nu nagenoeg op, varen weer met wat zeilen op, maar nog steeds op de motor bij de afrikaanse kust. Inmiddels is hier ook het bericht gekomen van het Tallship HMS Bounty dat vergaan is, het is voor de meesten hier aan boord geen onbekend schip en voor zover mogelijk wordt het nieuws gevolgd. Het schip is niet te vergelijken met de clipper, maar het doet iedereen wel beseffen dat de zee niet onderschat moet worden.
Inmiddels zijn we nog een aantal keer zwaar weer tegen gekomen en hebben we de middellandse zee verlaten met als afscheid 40 knopen wind op de kop in de straat van Gibraltar. De dagen bestonden de laatste dagen in de middellandse zee uit zeilen zetten, zeilen weghalen, harde wind, zachte wind. De windgoden zijn ons niet echt gunstig gezind, meeste wind komt recht van voren waar we naartoe willen en dan wordt zeilen lastig. Na de Straat van Gibraltar komen we op de Atlantische Oceaan terecht en beginnen we met zware regenval, dit in combinatie met harde wind maakt het niet echt plezierig aan dek. Gelukkig wordt het ook wel beter en kunnen we zuid van Portugal weer wat zeilen zetten en gaat zelfs de motor even uit. Langer dan een dag duurt het niet aangezien we de wind weer op de kop krijgen. Na een mooi welkom van een kudde dolfijnen en een best mooie maar frisse dag hebben we een dag met echt hollands regenachtig miezerig weer gehad. Doet ons allen meer en meer beseffen dat het echt gedaan is met de warmte en de Hollandse winter er aan zit te komen. Afwisselend zetten we wat vierkante zeilen en halen ze na een paar uur weer weg omdat de wind het laat afweten. Vandaag (donderdag 8 november) zijn we ter hoogte van Kaap Finisterre en gaan we de Golf van Biskaje in. Het lijkt er op dat we daar morgen weer wat kunnen zeilen en het kanaal uiteindelijk in kunnen zeilen…. Laten we het hopen. We zijn tenslotte een zeilschip en de diesel voorraad is niet oneindig.

Nog een aantal dagen op zee, vermoedelijke aankomstdatum in Vlissingen is 14/15 november.

groet
Hidde