Leixoes-Siracusa

Op naar de Middellandse Zee.

Na een drukke maar leuke Hiswa en weer gezelligheid aan boord van de Stad Amsterdam bij Amsterdam Marina was het apart om het schip Amsterdam te zien verlaten en te weten dat je 9 dagen later naar Porto vliegt om weer aan boord te gaan. Aftellen dus.

Afgelopen woensdag ben ik dan weer vertrokken. Met mijn eigen baggage en materiaal voor het schip vertrokken vanaf Schiphol, eerst naar Madrid en daar overstappen naar Porto. Keurig op tijd op Schiphol, met half uur vertraging vertrokken en zeker in het begin best wel onrustige vlucht vanwege de buien. Gelukkig zat ik aan het gangpad en zat er niemand naast me aangezien de beenruimte tegenwoordig op dit soort vluchten te wensen over laat. Op Madrid overstappen voor een vlucht van 45 minuten naar Porto en daarna in de taxi naar Leixoes. Gezellig om weer aan boord aan te komen, blijft bijna soort van thuiskomen. S’avonds aan dek gezellig bijgekletst en op tijd mijn kooi in gedoken.

De volgende dag stond in het teken van schoonmaken en voorbereiden voor vertrek. Dat stond gepland voor 16.00. Oftewel in de ochtend hutten schoonmaken en nieuwe voorraden aan boord nemen. Na de (verplichte) abandon ship drill en crew introductie s’middags zijn we in potdichte mist en zonder wind vertrokken richting Siracusa, Sicilie. Aan boord een gemêleerd gezelschap met verschillende nationaliteiten waaronder 4 mariniers uit Oman die we wegwijs maken op een dwarsgetuigd schip.

Vlak na vertrek wordt geprobeerd de stagzeilen te zetten, maar er is te weinig wind en uit de verkeerde richting om dit vol te houden. Kortom verder op de motor en in het begin potdichte mist, wat leidt tot een kakefonie van misthoorns bij de drukbevaren haven. Toen het opklaarde kregen we gelijk gezelschap van een groep dolfijnen, ook al heb ik ze vaker gezien, het blijft een bijzonder mooi gezicht.

Ik ben weer ingedeeld in de rode wacht oftewel: 12.00-20.00 en 00.00-04.00. Doordat we op de motor varen zijn de wachten erg rustig en zijn we meer bezig met schoonmaken en onderhoud, het onderhoud is voornamelijk het behandelen en lakken van houtwerk en behandelen van roestplekken.

Zaterdagavond zijn we door de straat van Gibraltar de Middellandse Zee ingevaren. Het is wel apart om te zien hoeveel scheepvaart er dan ineens om je heen zit. Om 00.00 ben ik weer begonnen aan mijn wacht en gelijk op de uitkijk. Achter ons zagen we Marokko in het donker verdwijnen. Na korte tijd loopt het zicht weer terug tot ongeveer 50 meter, mist. Er zijn dan procedures hoe te handelen, uit voorzorg worden waterdichte deuren gesloten, de uitkijk verdubbeld en de officier op de brug is extra scherp, zeker in dit soort druk bevaren water. Wederom veel gebruik van misthoorn gemaakt. Bijzonder en spannend.
Vandaag als ik dit schrijf is het zondag, Sailor’s Sunday, wat inhoud dat er alleen zeilwachten gedaan worden en de vier uur onderhoudswacht vervalt en vrije tijd is. De blauwe wacht heeft vanochtend alle zeilen losgeknoopt waarna wij in onze wacht alle zeilen gezet hebben. Er is nog steeds niet veel wind en is erg warm, maar de wind die er is komt uit de goede richting. Kortom motorzeilen. Ondertussen wordt er ook een zwembad aan dek klaargemaakt, zijn de hangmatten de kast uit gekomen voor een heerlijke relax middag.

Kortom, het is weer hard werken aan boord en genieten. Het is een soort van thuiskomen. Iets wat ooit begonnen is als droom en nog steeds voelt als droom, maar toch werkelijkheid geworden is. Hard werken en genieten.

Leef je droom en dromen durven delen.
Groet vanaf de Middellandse Zee, onderweg naar Sicilie
Hidde

ps. Volgens de kaart is dit verslag geschreven in Gibraltar, inmiddels zijn we daar al aardig wat uur voorbij en zitten we een stuk westelijker